Samfélag samsyndara

"Hvar er hún Gulla?," - gall í frú einni sem skimaði sem óð væri yfir sundlaugasvæðið, "hún hefur bara ekki sést í viku," - dæsti hún um leið og hún hlammaði sér við hlið mér í heita pottinum í morgun. 

Þær voru skrafhreifnar frúrnar í pottinum í morgun og veittu morgunsöng þrastanna harða samkeppni.

Í morgunsundinu var hvorki minnst á Trump né Brexit, heldur var dularfull fjarvera frú Gullu og fleiri helsta ráðgátan. Líklegasta skýringin er auðvitað fjandans flensan, nema að Gulla og co. séu stungin af til Tene,  "þau fara á hverju ári!" - unaðslegt.

Þegar að ég stakk mér til sunds voru frúrnar enn að hjala, líkt og þær gera á hverjum morgni. Bókhald um mætingar sundfélaganna er mikilvægur liður í samfélagi samsyndara, því að þar skiptir hver kroppur máli - fjarvera getur nefninlega verið dauðans alvara.

Þessar frúr vita sem er að hver dagur er gjöf og njóta hans til síðasta dropa. Allt þjas um heimsmál er hjóm eitt þegar að Gullur þessa heims hafa ekki sést á bolnum í dágóðan tíma.

Já kærleikurinn á sér ýmsar birtingamyndir.