Vettvangur tjáningar

Af einhverjum óskiljanlegum ástæðum hef ég ekki kynnt mér vettvang bloggs fyrr. Kona sem hefur gaman af því að tjá sig um ævintýri hversdagsins og daglegar hamfarir hefur þar til núna ekki nýtt þennan vettvang til frásagnar, en nú verður breyting á.

Flækjufóturinn ég og hrakfallaköttur hefur frá nægu að segja, þó ekki nema sé af eigin ævintýrum og slagsmálum við bílskúrshurðar og innkaupakerrur. Mér er sitthvað til lista lagt þegar fastir hlutir eru annarsvegar. Það virðist vera svo að húsgögn eiga það til að færast til og rekast utan í mig við ótrúlegustu tilefni. Ekki það að ég biðji hurðahúna og þröskulda að ganga í veg fyrir mig, en það virðist vera raunin. Útkoman er fagurlega skreyttur líkami, alsettur marblettum í öllum regnboganslitum. Jafnvel færustu tattúmeistarar gætu ekki gert betur. 

Lóan gerði vart við sig í morgun, hún og hennar dirrindí eru fyrirheit um betri tíma. Sálin andvarpar og dregur andann léttar - loksins að koma vor. Og þá er komin tími á hið árlega voróp.

 

Dveljum í gleðinni

 

Ásta