Markvarsla orðanna

Að setja börnum mörk er eitt hið mikilvægasta sem að við hinir eldri kennum börnum okkar, að segja nei þegar að við á og já þegar að það hentar. En hvernig erum við sjálf þegar að það kemur að markvörslu í eigin lífi? Erum við hinir fullorðnu ofurseld hræðslunni við álit annarra og því ekki virk í eigin landamæravörslu? 

Þegar að ég var krakki var ég iðulega skömmuð fyrir að vera of mikil "Lína" þar sem að ég sagði skoðun mína á mönnum og málefnum oftar en ekki óumbeðin og þótti það hið versta mál. Krakki með kjaft. Það þótti ekki mikið smart. En hvað var svo slæmt við það? Oftar en ekki setti ég fram skoðanir mínar að illa rökstuddu máli, sem hefði gefið hinum fullorðnu tækifæri til að kenna barninu rökhugsun og æft það í framsetningu á skoðunum sínum. Sem ég reyndar tamdi mér síðar meir og er lærimeisturum mínum þakklátt fyrir að hafa fengið uppeldi á því sviði. 

Hvernig væri ef að meginstef í uppeldi þjóðar á framtíðinni væri byggt á grunni málefnalegrar umræðu og skynsemi í framsetningu á rökum og málefnum. Sama fólk og skammast á netinu, algjörlega blygðunarlaust og eys skömmum hvert yfir annað eins og kosningaloforðum á góðum degi, hneyklast á börnum sem rífa kjaft!

Það að hafa skoðun á mönnum og málefnum er jákvætt, og það að kunna sér mörk og fylgja eigin sannfæringu er hið besta mál, en framsetningin skiptir öllu. 

Hvetjum,börn til að segja skoðanir sínar, en kennum þeim að setja þær fram með vönduðum hætti. Það að hafa sjálfstæða hugsun er mikilvæg og vísa sem er aldrei nógu oft kveðin en hana má ekki kyrja á kostnað náungans. Níð eru ekki rök, og bera mælenda sínum aldrei fagurt vitni. Eltum ekki skoðanir náungans hugsanalaust, tökum alltaf málefnalega afstöðu.

Að elta háværasta hanann kann ekki góðri lukku að stýra. 

Kennum "Línunum" en skömmum þær ekki. Verum börnum okkar mikilvæg fyrirmynd - setjum orðræðu mörk, temjum okkur kursteisi og rökfestu. Skítkast er ekki til eftirbreytni.

Dveljum í gleðinni

Ásta